Όταν προσερχόμαστε στήν Εξομολόγηση

Όταν προσερχόμαστε στήν Εξομολόγηση σπέυδουμε πρόσωπο μέ πρόσωπο πρός ένα φίλο. Δέν πρόκειται νά μάς κρίνει καί νά μάς καταδικάσει κανείς. Άς πολεμήσουμε τόν φόβο, πού μάς διακατέχει γι' αυτό πού πρόκειται νά συμβεί. Ερχόμαστε στόν Ένα τής Τριάδος , πού όντας Θεός επέλεξε από αγάπη γιά μάς , νά γίνει Άνθρωπος , ν' αναλάβει πάνω Του τήν ανθρώπινη φθορά καί νά δώσει τή ζωή Του γιά μάς. Η ζωή καί ο θάνατός Του, είναι η απόδειξη ότι η αγάπη τού Θεού γιά τόν άνθρωπο είναι τόσο μεγάλη ώστε νά μπορούμε νά Τόν πλησιάσουμε χωρίς δισταγμό, μέ τήν προσδοκία ότι σέ κάθε περίπτωση θά αγκαλιάσει τήν αδυναμία μας πέρα από ηθικές αξιολογήσεις.
 Άς είμαστε βέβαιοι, ότι εάν κάποιος πρόκειται νά θρηνήσει γιά τήν αναξιότητα καί τήν αμαρτία μας μέ συμπόνοια, έλεος , αγάπη δέν είναι παρά Εκείνος , πού θά ήταν πρόθυμος νά σαρκωθεί καί νά πεθάνει έστω καί γιά έναν μόνο αμαρτωλό, γιατί δέν μπορεί νά υπομείνει τήν απώλεια κανενός. Αυτός λοιπόν είναι ο Χριστός , στόν Οποίον προσερχόμαστε κατά τήν Εξομολόγηση. Προσδοκά τήν ίαση, τήν παραμυθία, τήν στήριξή μας , όχι τήν κρίση καί τήν καταδίκη μας. (Μητροπολίτης Σουρόζ Αnthony Bloom)

 Γέροντος Παϊσίου 
Μια φορά είχε έρθει στο καλύβι ένα νέο παιδί απελπισμένο, γιατί έπεφτε σε σαρκική αμαρτία και δεν μπορούσε να απαλλαγεί από αυτό το πάθος. Είχε πάει σε δύο πνευματικούς που προσπάθησαν με αυστηρό τρόπο να το βοηθήσουν να καταλάβει ότι είναι βαρύ αυτό που κάνει. Το παιδί απελπίστηκε. «Αφού ξέρω ότι αυτό που κάνω είναι αμαρτία, είπε, και δεν μπορώ να σταματήσω να το κάνω και να διορθωθώ, θα κόψω κάθε σχέση μου με τον Θεό». Όταν άκουσα το πρόβλημά του, το πόνεσα το καημένο και του είπα: «Κοίταξε, ευλογημένο, ποτέ να μην ξεκινάς τον αγώνα σου απ’αυτά που δεν μπορείς να κάνεις, αλλά από αυτά που μπορείς να κάνεις. 
Για να δούμε τι μπορείς να κάνεις και να αρχίσεις από αυτά.
 Μπορείς να εκκλησιάζεσαι κάθε Κυριακή;».
«Μπορώ», μου λέει. 
«Μπορείς να νηστεύεις κάθε Τετάρτη και Παρασκευή;».
 «Μπορώ». 
«Μπορείς να δίνεις ελεημοσύνη το ένα δέκατο απ’το μισθό σου ή να επισκέπτεσαι αρρώστους και να τους βοηθάς;».
 «Μπορώ».
 «Μπορείς να προσεύχεσαι κάθε βράδυ, έστω και αν αμάρτησες και να λες: «Θεέ μου, σώσε την ψυχή μου;».
 «Θα το κάνω γέροντα» μου λέει.
 «Άρχισε, λοιπόν, του λέω, από σήμερα να κάνεις όλα αυτά που μπορείς και ο Παντοδύναμος Θεός θα κάνει το ένα που δεν μπορείς».
 Το καημένο ηρέμησε και συνέχεια έλεγε: «Σ’ευχαριστώ,πάτερ». Είχε, βλέπεις, φιλότιμο και ο Καλός Θεός το βοήθησε.